De ui is de traan van de chef.
en de smaak van het gerecht.
Het leven zonder tijdsbesef.
Het geluk van het hart waarvoor je vecht.
Een pel verschijnt met ervaring en pijn.
Versmachtend, doordringend, verrottend,
zolang ze niet verdwijnt.
Bedekken is een augurenlach.
Verbergen wat geen cosmetica vermag.
Pellen zonder tranen kan je niet.
Pijn als omen van herstel in het verschiet.
De smaak bevindt zich in de kern,
laag na laag van een goed mens.
We sterven niet door de verschraling,
we leven door de herhaling.
Je kan me eeuwig pellen,
nooit zal iemand deze boom vellen.
Want ik sta omdat ik viel,
ik straal omdat het leven me ontviel.
Ignace Vandewalle
